پسرها در سنين نوجواني تقريبا به كسي اعتماد نمي‌كنند. وقتي با مساله حادي رو به رو مي‌شوند به طور معمول با كسي در مورد آن صحبت نمي‌كنند و چون نمي‌توانند با آن كنار بيايند در اغلب موارد دست به خودكشي مي‌زنند.
وقتي كه صحبت از نوجوان مي شود بلا‌فاصله به ياد پسران مي افتيم چون هميشه آزادي عمل و جنب و جوش بيشتر ي دارند و به همين علت و به علت توجه كمتر به جسم و روان خود، ممكن است در معرض عوامل آسيب زاي محيطي قرار گيرند. اين موضوع ما را موظف مي‌كند كه توجه بيشتري به جنبه هاي مختلف سلامت نوجوانان پسر داشته باشيم. در اين نوشته به برخي از اين جنبه ها اشاره مي كنيم.
اجتماعي بودن پسرهاي نوجوان: در بسياري از كشورهاي جهان، پسرها برخلاف دخترها به گونه‌اي تربيت شده‌اند كه گويي مستقل و آزادند. اين طرز تربيت موجب شده كه پسرها توجه‌اي به سلامت جسمي خود نداشته باشند. در بسياري از موارد، پسرها در مواجهه با مشكلات با كسي مشورت نمي‌كنند و حتي به مراكز مشاوره يا مراكز بهداشتي نيز مراجعه نمي‌كنند.
سلامت جنسي: در برخي از كشورها، روابط جنسي از سنين نوجواني آغاز مي‌شود. ناآگاهي نسبت به خطرهاي احتمالي اين گونه روابط، گاهي مشكلات فراواني براي هر دو جنس به وجود مي‌آورد. پسرها برخلاف دخترها درباره تغييرات بدني خود و سلامت جنسي‌شان اهميتي قايل نيستند و به همين دليل بيماري‌ها و مشكلات جنسي در ميان پسرها نسبت به دخترها رواج بيشتري دارد.
سلامت رواني: پسرها در سنين نوجواني تقريبا به كسي اعتماد نمي‌كنند. وقتي با مساله حادي رو به رو مي‌شوند به طور معمول با كسي در مورد آن صحبت نمي‌كنند و چون نمي‌توانند با آن كنار بيايند در اغلب موارد دست به خودكشي مي‌زنند. آمار نشان داده است گرچه دخترهاي نوجوان سه برابر پسرها تصميم به خودكشي مي‌گيرند ولي پسرها سه برابر دخترها موفق به اجراي آن مي‌شوند.
سلامت جسمي: يكي از بزرگ‌ترين دلايل مرگ و مير در جنس مذكر، جراحات و بيماري‌هاي ناشي از خشونت فيزيكي است. در تمامي نقاط دنيا، دختران بيشتر در معرض خشونت‌هاي جنسي و پسرها در معرض خشونت‌هاي فيزيكي قرار دارند. نوجوانان پسري كه بيشتر وقت خود را خارج از منزل صرف مي‌كنند يا جزو خانواده‌هاي بي‌بضاعت‌اند به‌طور معمول قرباني اين نوع خشونت‌ها هستند و اغلب نيز دچار ناراحتي‌هاي رواني مي‌شوند. تحقيقات متعددي نشان داده، پسرهايي كه در سن كودكي يا نوجواني در معرض خشونت فيزيكي قرار مي‌گيرند، در بزرگسالي دچار مشكلاتي در تكلم مي‌شوند.
بسياري از همين نوجوانان موجب ظهور درگيري‌هاي داخل كشوري‌اند و به همين دليل زنداني يا كشته مي‌شوند.
به اين علل و بسياري عوامل ديگر ، ضروري به نظر مي‌رسد تا به سلامت و پيشرفت نوجوانان پسر توجه بيشتري مبذول شود. توجه به اين گروه نه تنها به معني زير سوال رفتن مساوات جنسي نيست بلكه فوايد آتي آن نصيب تمامي اقشار و سنين از جمله نوجوانان، زنان، كودكان و مردان تمامي طبقات جامعه خواهد شد.
نظرت چیه؟